We hebben alles geprobeerd. Rechts, links, schreeuwpartijen, moralistische preekclubs, messiassen met een burn-out en partijen die vooral heel goed zijn in weglopen. En kijk eens waar we staan: politieke verlamming, nog een verkiezing erbij, wachtgeld all-inclusive en de gemiddelde Nederlander die zich afvraagt waarom stemmen überhaupt nog zin heeft.

Het wordt tijd om het weer eens te proberen met redelijkheid. Met bestuur. Met mensen die niet op X roepen voor effect, maar werken voor resultaat. Kortom: het wordt tijd dat Nederland weer kiest voor het politieke midden.

Extremen zijn vermoeiend, en onbestuurbaar

Laten we eerlijk zijn. De PVV doet alsof ze het volk vertegenwoordigen, maar zodra ze moeten leveren, gooien ze de sleutels van het land in de sloot en verdwijnen ze. Regeren? Alleen als ze álles krijgen. En anders zijn ze weg. Dat heet geen politiek. Dat heet weglopen voor verantwoordelijkheid.

En laten we ook eens kijken hoe Wilders zijn eigen partij bestuurt: als een eenmanszaak met dictatoriale trekjes. Er is geen sprake van open debat of tegenspraak. Zijn eigen bewindspersonen krijgen cruciale informatie via een korte tweet. Transparantie? Alleen als het hem uitkomt. Politiek overleg? Liever eenrichtingsverkeer met zichzelf als zender.

Aan de andere kant hebben we GroenLinks/PvdA, een samengestelde ideologie met meer regels dan gezond verstand. Elk maatschappelijk probleem wordt opgelost met een toeslag, een vergadertafel of een moreel appèl. Alsof je met empathie alleen een woningtekort oplost. Het is geen kabinet, het is een morele zelfhulpgroep in pak.

Ook D66 begint gevaarlijk dicht tegen dit wereldvreemde idealisme aan te schurken. Een partij die zich het liefst moreel superieur acht, maar tegelijk haar oren laat hangen naar alles wat modieus en politiek correct klinkt. Bah.

Het politieke midden is niet sexy, wel stabiel

Je hoort het niet vaak meer, maar het politieke midden is wél waar het werkt. Het midden sluit compromissen. Het midden begrijpt dat je niet alles kunt krijgen, maar wel iets moet leveren. Het midden bestuurt het land niet voor applaus op sociale media, maar voor echte resultaten: veiligheid, zorg, onderwijs, wonen.

Ja, je krijgt daar geen vuurwerk van. Geen keiharde slogans. Geen huilende politici op een podium. Maar je krijgt wel stabiliteit, beleid dat langer meegaat dan de gemiddelde talkshowronde, en politici die snappen dat regeren meer is dan roepen.

En laten we eerlijk zijn: de VVD in combinatie met het CDA heeft tot nu toe altijd nog de meeste stabiliteit gebracht en de minste chaos veroorzaakt. Het is niet altijd spannend, soms frustrerend traag, maar het land draaide wél door. En dat is op dit moment al heel wat.

Nederland heeft behoefte aan bestuur, niet aan herrie

Nederland heeft geen behoefte aan ideologische loopgraven of partijleiders met een messiascomplex. Wat we nodig hebben is bestuur. Rust. Redelijkheid. Geen politieke punkbandjes die na twee akkoorden de gitaar kapotslaan.

We hebben behoefte aan mensen die zeggen: “Het is niet perfect, maar we pakken het aan.” Mensen die denken in stappen, niet in drama.

Noem het saai. Noem het degelijk. Maar het is precies wat we nodig hebben. Dus laten we ophouden met stemmen uit woede, angst of morele zelfbevlekking, en gewoon weer kijken wie het land kán en wíl besturen.

En daarbij moeten we vooral ook strategisch stemmen. Niet omdat het leuk is, maar omdat het nodig is. Want hoe minder zetels er naar de PVV en GroenLinks/PvdA gaan, hoe kleiner de kans dat Wilders of Timmermans opnieuw het voortouw kunnen claimen in de formatie. En geloof me: daar worden we geen van allen beter van.

Stem gerust wat je wilt. Maar als je echt wilt dat er iets verandert of juist behouden blijft, dan is het politieke midden zo gek nog niet. Sterker nog: het is de enige plek waar Nederland nog bestuurbaar is.